Ronald de Graaff

“I've Not Been Able to Move Since 1977”

I’ve Not Been Able to Move Since 1977 

Een foto is een registratie van een moment en tegelijkertijd een illusie. 

Als het oppervlak van de foto is verstoord is de illusie verdwenen. 

Niemand vernietigt opzettelijk zijn illusies, en zeker niet van zijn kindertijd. Dat is ook zo met deze foto’s: de vreemde aura’s die soms op vlammen lijken zijn het gevolg van waterschade door een overstroming in onze kelder. 

Ik ervaar dit als een persoonlijk verlies, maar, paradoxaal genoeg, ook als een ingang in mijn herinnering die er nog niet was toen de foto’s nog niet door vocht aangetast waren. 

Het valt me op hoe leeg en hermetisch de foto’s zijn. Muren, stoeptegels, een roestige geiser, maar nergens een levend wezen. 

Een afwezigheid die veel zegt over mijn innerlijk toen ik deze foto’s nam, en over mijn vader die ik heel goed, maar ook weer helemaal niet heb gekend. 

Dit werk heeft te maken met de band die wij hadden als ouder en kind, die gevormd werd door de overdracht van genen, encyclopedische kennis en een aantal kenmerkende eigenschappen. 

Het werk heeft ook te maken met de zoektocht naar wie ik echt ben. En breder, hoop ik, naar wie wij allemaal zijn. 

De verweerde oranje asbak hoort bij een aantal persoonlijke spullen van mijn vader die ik had bewaard met het idee om ooit een altaar voor hem te bouwen. 

Een idee waar ik aan werd herinnerd toen ik de expositie Forget & Remember van mijn vrienden Gil & Moti bezocht in het Joods Historisch Museum in Amsterdam. 

Curator: Gil & Moti

Fotografie: Aanschouw